Αν υπάρχει ένας λόγος για να αγαπάμε το πολιτιστικό καλοκαίρι, τότε αυτός είναι η δυνατότητα που μας δίνει να βρεθούμε σε εξαιρετικούς χώρους -κατά βάση αρχαιολογικούς. Πέτρα, ιστορία και αυτό το καλοκαιρινό αεράκι που είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει σαν πρωτοφανώς γλυκιά προοικονομία ότι όλα θα πάνε καλά. Αν είμαστε τυχεροί, στο όλο σκηνικό μπλέκεται και το φεγγάρι. Παρέα με τα αμέτρητα αστέρια του.

«8 γυναίκες» στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Φρούριο

Στις 7 και τις 8 Ιουλίου στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Φρούριο, στα Τρίκαλα, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε αυτή τη μοναδική δυνατότητα που συζητούσαμε προηγουμένως παρακολουθώντας μία παράσταση καθόλα επίκαιρη. Οι «8 Γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσιαντούλα έρχονται για να μας ταξιδέψουν μέχρι τα Τρίκαλα και από εκεί στα Χριστούγεννα της δεκαετίας του ‘50.

Το εξαιρετικό κείμενο του Γάλλου συγγραφέα σε συνδυασμό με την εποχή που έχει αναλάβει τα σκήπτρα του διαμοιρασμού και της ανάληψης των ευθυνών σε όσους έχουν προκαλέσει ή θα προκαλέσουν τον πόνο της βίας - σε οποιαδήποτε μορφή της- δεν μπορεί παρά να μπει στη λίστα με τα καλοκαιρινά must dos ή ακόμα καλύτερα must watch. Γιατί το #metoo δεν είναι απλώς μία τάση αλλά ένα βαθύ -ανίατο μέχρι στιγμής- τραύμα που επαναλαμβάνεται ασχέτως τη χρονιά, το σπίτι, την οικογένεια.

Εξασφάλισε τη θέση σου στις «8 Γυναίκες» του Γιώργου Τσιαντούλα

Για να εξασφαλίσεις μία θέση στην παράσταση, εκείνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφιερώσεις ελάχιστο χρόνο για να κάνεις την αγορά του εισιτηρίου σου στο Public Tickets. Στη συνέχεια, μπορείς να ετοιμάσεις την βαλίτσα σου για Τρίκαλα και να περιμένεις υπομονετικά για το ταξίδι σου εκεί.  Όσο το κάνεις αυτό, μπορείς να διαβάσεις τη συνέντευξη που μας παραχώρησε στο Public Figures ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Τσιαντούλας και φυσικά να δεις το βίντεο της παράστασης. 

Ο Γιώργος Τσιαντούλας στο Public Figures

Είσαι θεατής στην παράστασή σου, ποια θέση επιλέγεις;
Παραδοσιακά, όσο πιο μέση - κέντρο Ελενίτσα, και όχι πολύ μπροστά. Κάπως μου αρέσει πάντα να έχω όλη τη σκηνή στο οπτικό μου πεδίο από λίγο ψηλά. Ευτυχώς το Υπαίθριο Θέατρο Φρουρίου είναι αμφιθεατρικό και η ορατότητα είναι καλή από παντού, ακόμα και από την πιο πλαϊνή θέση. 

Ποια σκηνή/ ποιες σκηνές θα έλεγες ότι είναι η κορυφαία/κορυφαίες της παράστασης και γιατί; (μην κάνεις σπόιλερ)
Αν και όλο το έργο με συναρπάζει, και για μην κάνω σπόιλερ, θα ξεχωρίσω τις σκηνές που συναντάμε τις γυναίκες του έργου σε ντουέτα να αποκαλύπτουν μυστικά και να συγκρούονται, καθώς και όλες τις εξαιρετικά διασκεδαστικές σκηνές μιούζικαλ που διατρέχουν το έργο. 

Τι κάνεις μισή ώρα πριν ξεκινήσει η παράσταση;
Κάνω μαζί με τους ηθοποιούς μου ένα ζέσταμα επί σκηνής, με πολύ δυνατή μουσική. Χορεύουμε όλοι μαζί, ιδρώνουμε μαζί, κάνουμε ένα θεατρικό «ζντό»και μετά ανεβαίνω στη κονσόλα για να ελέγξω τις τελευταίες λεπτομέρειες. Και φυσικά έχω πάντα άγχος.

Τι κάνεις μισή ώρα αφού τελειώσει η παράσταση;
Πηγαίνω για φαγητό και ποτό σε ένα αγαπημένο μου μαγαζί με τους ηθοποιούς και συντελεστές της παράστασης για αποσυμπίεση. 

Ο Γιώργος Τσιαντούλας και ο ελεύθερος χρόνος του

Με ποιον δίσκο θα συνδύαζες το έργο που σκηνοθετείς;
Με το soundtrack της ταινίας «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές».

Ποιο βιβλίο θα διάβαζαν οι ήρωες του έργου που σκηνοθετείς; 
«Έγκλημα στο Νείλο» της Αγκάθα Κρίστι. Κλασικό, με σασπένς, ένα πτώμα, ένας δολοφόνος, πολλοί ύποπτοι. Ακριβώς όπως στο έργο μας. 

Αν ήσουν εσύ ένα album, τι album θα ήσουν (φωτογραφικό, μουσικό,κτλ) και ποιο συγκεκριμένα;
Θα ήμουν μια παλιά συλλογή που έχω από έφηβος του εν λευκώ. Λέγεται «once upon a dream». Λίγο μελαγχολική, λίγο soul, λίγο pop. 

Ποιο επιτραπέζιο θα έπαιζες ανά πάσα ώρα και στιγμή;
Jungle speed. Παρατηρητικότητα, ταχύτητα και ανταγωνισμός. Η καλύτερη συνταγή διασκέδασης.

Ο Γιώργος Τσιαντούλας και το θέατρο (του)

Αν μπορούσατε να βγείτε για ένα ποτό εσύ και οι ήρωες του έργου «8 γυναίκες» τι θα τον ρωτούσες;

Θα ρωτούσα πώς είναι πια οι ζωές αυτών των 8 γυναικών χωρίς τον αγαπημένο τους κύριο του σπιτιού, και αν μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω αν θα σταματούσαν τον «δολοφόνο» εκείνης της νύχτας του έργου. 

Πες μας τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν το θέατρο αλλά εσύ αντιπαθείς
Ανεργία. Κακοπληρωμές/τές. Αβεβαιότητα. 

Ποια ατάκα θα σκεφτόμαστε φεύγοντας από την παράσταση;
«Δεν υπάρχει ώρα για τις βούρτσες!»

Γιατί χειροκροτάς αυτό το έργο;

Για την μαεστρία του να συνδυάζει, το αστυνομικό, τη μαύρη κωμωδία, και το μιούζικαλ σε μια ταχύτατη μετάφραση/διασκευή του Κοσμά Φοντούκη, που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.

Λίγα λόγια για την παράσταση «8 Γυναίκες»

Το έργο «8 Γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1961 κι από τότε παίζεται με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές παντού στον κόσμο. Μια μητέρα, δυο κόρες, μια γιαγιά, μια θεία, μια οικονόμος, μια καμαριέρα και μια απρόσκλητη επισκέπτρια. 8 γυναίκες κι ένας άντρας. Που δεν εμφανίζεται ποτέ. Και ξαφνικά ένας φόνος! Η αναζήτηση του δολοφόνου γίνεται ο καταλύτης στις σχέσεις των γυναικών. Μια μέρα είναι αρκετή για να έρθουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά. Και όπως συμβαίνει πάντα και στη πραγματική ζωή, οι αποκαλύψεις βάζουν σε δοκιμασία σχέσεις και χαρακτήρες. Ένα έργο που συγκεντρώνει όλα τα είδη του θεάτρου: Αστυνομικό, θρίλερ, ψυχολογικό δράμα, σουρεαλιστική κωμωδία, μιούζικαλ. Σε μια γοητευτική παράσταση για τον κόσμο των γυναικών, μ έναν άντρα στο βάθος του κάδρου.

Η πλοκή

Σε μια μεγάλη εξοχική κατοικία, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μια οικογένεια και το υπηρετικό της προσωπικό κάνουν προετοιμασίες για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Ξαφνικά ο οικοδεσπότης ανακαλύπτεται νεκρός στην κρεββατοκάμαρά του με ένα μαχαίρι στην πλάτη. Εξαιτίας της κακοκαιρίας (αλλά και πιθανού σαμποτάζ) οι ένοικοι του σπιτιού μοιάζουν αποκλεισμένοι, χωρίς τα μέσα να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο προτού ο καιρός επιτρέψει να πάει κάποιος στην κοντινότερη πόλη. Για να περάσει η ώρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αναζητήσουν τον ένοχο ανάμεσά τους, μιας και η απομόνωση του σπιτιού καθιστά μάλλον αδύνατο το ενδεχόμενο να ήρθε κάποιος ξένος και να έκανε το στυγερό έγκλημα.

Ποιος είναι όμως ο δολοφόνος ανάμεσα στα μέλη του σπιτιού, που ανήκουν όλα στο γυναικείο φύλο; Η σύζυγος, η κουνιάδα, η πεθερά, η καμαριέρα, η μαγείρισσα, η αδερφή ή κάποια από τις κόρες του θύματος; Προκειμένου να υπερασπιστεί καθεμία τον εαυτό της, στρέφεται ενάντια στο πρόσωπο για το οποίο κρύβει τη μεγαλύτερη χολή βγάζοντας στη φόρα ανομολόγητα μυστικά με καταιγιστικό ρυθμό. Κάθε γυναίκα έχει μια ιστορία να πει και τα δικά της μυστικά να κρύψει.

Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ξαναδουλεμένο μερικά χρόνια αργότερα, το πρώτο αυτό θεατρικό του Ρομπέρ Τομά, είναι είδος μικτό: με δομή που θυμίζει κινηματογράφο, είναι μια πικρή κωμωδία με στοιχεία θρίλερ, αστυνομικού, αλλά και μιούζικαλ. Το 2002 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φρανσουά Οζόν, με οκτώ εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες, ανάμεσά τους την Κατρίν Ντενέβ, τη Φανί Αρντάν, την Ιζαμπέλ Υπέρ, την Εμανουέλ Μπεάρ. 

Οι συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσιαντούλας
Κείμενο: Ρομπέρ Τομά
Μετάφραση: Κοσμάς Φοντούκης
Σκηνικά: Μιχάλης Γκούμας
Κίνηση-μοσυική διδασκαλία: Ευγενία Λιάκου
Φωτισμοί: Γιώργος Τσιαντούλας
Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Σαμαράς
Κοστούμια: Μελίνα Μαυροπούλου, Βάνα Ρεντζιλά
Φωτογραφίες-Video: Μιχάλης Γκούμας

Παίζουν: 

Λιάνα Γκαρανάτσιου, Μαρίνα Ζαρκάδα, Κική Κάβουρα, Εύη Καλόγηρου, Μελίνα Μαυροπούλου, Δηώ Μενούνου, Μαριαλένα Μπαντόλα, Νατάσα Παιδή, Αλεξάνδρα Παπαηλία, Μπέσσυ Παπαστάθη, Ευαγγελία Παπαδοπούλου, Ελένη Περγαντή,  Ειρήνη Ράπτη, Έφη Τσέλιγκα-Σκαμπαρδώνη, Φωτεινή Ψημμένου

Βρες τις «8 Γυναίκες» του Γιώργου Τσιαντούλα στο Public Tickets

Αν θέλεις να παρακολουθήσεις την παράσταση «8 Γυναίκες» σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσιαντούλα στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Φρούριο, μπορείς να προμηθευτείς το εισιτήριό σου μέσα από το Public Tickets.